Voor alle startende ondernemers

Wat ik vaak hoor: “Wauw, super knap dat je voor jezelf bent begonnen, ik zou het niet durven.”

Ja, ik vind het ook heel stoer dat ik voor mezelf begonnen ben. Maar holy shit, ik vind het ook heel moeilijk soms. Wat kom ik mezelf vaak tegen. Ik kom al mijn onzekerheden, angsten en twijfels tegen. Hoe vaak ik wel niet denk: Jeetje, zal ik gewoon weer terug in loondienst gaan? En hoe vaak dit door mijn hoofd spookt: Wie ben ik om dit te doen? Zitten mensen hier wel op te wachten? Er zijn zoveel anderen die dit doen, en beter ook nog eens! Waarom zouden mensen iets van mij aannemen op Instagram, LinkedIn of mijn website?

Dit mag je best weten: ik pas constant de teksten aan, ik heb vaak een post of blog klaar staan en dan plaats ik hem toch niet, twijfel ik of het wel goed is, te veel of te weinig uitleg.

Tja, wat er achter de schermen gebeurt, zie je niet vaak. Maar er gebeurt veel, en volgens mij ben ik niet de enige. Dus ja, het is inderdaad knap dat ik voor mijzelf ben begonnen, en ik durf het ook niet altijd. De persoon achter de onderneming gaat ook door een heel proces heen. Ik wil het goed doen! Iedereen aanspreken en inspireren. Ik wil iedereen tevreden houden, maar dat kan niet. Ik moet durven authentiek te zijn, mijzelf volledig uitspreken. Dat hoort bij het ondernemen, en dat vind ik soms spannend. Anders durven zijn is een BIG TOPIC voor mij. 😛

Ondernemen is een struggle op bepaalde momenten en ik ben het gewoon aan het doen. Soms voelt het alsof ik helemaal stilsta, en achter de feiten aanloop. Dan ben ik veel in mijn hoofd bezig, en gebeurt er niet zoveel in mijn ogen. Er is weinig zekerheid, geen vastigheid. Als IK niks doe, gebeurt er niks! Als ik vakantie neem, dan komt er geen geld binnen. Wat er dan van mij gevraagd wordt, is vertrouwen op de langetermijnwaarde van wat ik doe. Op de indirecte waarde van de tijd die ik investeer. En dat is voor mij de uitdaging van het ondernemen. Als ik even stilsta, is dat dan ook van waarde?

En ja, ik krijg er heel veel voor terug. Wat een groei ga ik doorheen als persoon, en laat dat nou net mijn hobby zijn: groeien. Het is een soort rollercoaster. De ene keer heb ik het gevoel dat ik alles onder controle heb, en de andere keer val ik compleet in een gat. En dat is oké. Ik bouw veerkracht op, leer mijn gebruiksaanwijzing steeds beter kennen, waardoor het steeds minder vaak gebeurt en waardoor ik mijn gedachten kan loskoppelen van mijn acties. Ik pak het weer op, en ik gun mezelf de rust, de nadenkmomenten, de momenten in het niets, waar ik dan juist weer de inspiratie vind.

Ik, Manon, een ondernemer! Holy shit. Ja! Het is inderdaad fucking stoer dat ik dit aan het doen ben. En wauw, wat ben ik trots op mezelf dat ik niet opgeef. Maar wauwie, sommige momenten zijn pittig, en daar sla ik mezelf, met steun van mijn lieve omgeving, doorheen.